Dossier Na de noodopvang
Na de noodopvang #10
"Op een koude, vroege vrijdagmorgen sta ik op station Den Haag centraal te wachten. Samen met een vriend ga ik op bezoek in de noodopvanglocatie voor vluchtelingen in Biddinghuizen. Terwijl ik het adres van de noodopvang nog eens bekijk, ontdek ik dat ik al twee keer eerder op deze exacte locatie ben geweest. Ik bezocht er ooit een muziekfestival samen met duizenden andere onbezorgde mensen; we genoten van de muziek en we sliepen in tentjes op het terrein."
Lees verder
Na de noodopvang #9
"Vandaag de dag word ik heen en weer gesleept tussen verschillende kampen. En ik voel leed in de accommodaties, ik voel het als ik probeer te slapen, ik voel het als ik denk aan de lange procedures die mij te wachten staan om de papieren te verkrijgen waarvoor ik mijn leven riskeerde."
Lees verder
Na de noodopvang #8
Deze week vroegen we weer aan één van de mensen die in de noodopvang in Bethel verbleef om zijn vluchtverhaal te vertellen. Het is een verhaal over familie: de familie die je krijgt en de familie die je zelf vindt.
Lees verder
Na de noodopvang #7
"Mijn vriend was gechoqueerd toen hij me voor het eerst zag. Ik was bijna niet meer herkenbaar door al het leed dat ik doorstaan had tijdens mijn vlucht en de periode die ik in Italië had doorgebracht." Deze week delen we weer een verhaal. Dit verhaal speelt zich voor een groot deel af voordat we de verteller ervan in Bethel leerden kennen. Een verhaal over een vlucht en het vervolg ervan in ons land.
Lees verder
Na de noodopvang #6
"Ik ga een toekomst tegemoet die ik zelf zal schrijven, niet een toekomst die voor mij geschreven wordt. In de toekomst zal ik eindelijk in vrijheid kunnen leven en zullen mijn rechten gerespecteerd worden." Deze week delen we weer een verhaal: het verhaal van één van de mannen die we leerden kennen in de noodopvang in Bethel. Hij vertelt over zijn vlucht en over de tijd na Bethel. Een verhaal vol hoop en levenskracht.
Lees verder
Na de noodopvang #5
Eén van de mannen uit onze groep lijkt somberder en afstandelijker dan normaal in ons telefonische contact, ik maak me zorgen om hem en spreek dit naar hem uit. Hij vertelt me dat de aangescherpte regels voor de gezinsherenigingsprocedures hem bezighouden. Hij liet zijn vrouw en kinderen noodgedwongen achter, zijn oudste kind zal straks een tiener zijn tegen de tijd dat ze herenigd zijn. Hij maakt zich zorgen om hun band en de gemiste jaren als gezin.
Lees verder
Na de noodopvang #4
De gedachtenstrijd van Ahmad Mardnli, een van de mannen die in Bethel opvang vond: "Ik ben veilig hoewel ik niets weet. Ik heb veel vermeden door mijn lasten op een land en zijn mensen te werpen, met wie ik geen enkele band deel behalve onze menselijkheid. Ik weet en ben me volledig bewust van de enorme aantallen die naar u toe zijn gekomen, en ik geloof dat u uw best doet, en het spijt me echt hoe alles uitgepakt is."
Lees verder
Na de noodopvang #3
"Vandaag is dag 33 van ons verblijf in Budel. We wachten nog steeds op onze eerste IND-interviews in de hoop verder te komen in onze asielprocedures in Nederland. Ik wil overigens geen oneerlijk beeld schetsen, er zijn voorzieningen in kamp Budel die de bewoners helpen om het gevoel van nietsdoen en wachten te verlichten. Ze proberen ons leuke activiteiten aan te bieden."
Lees verder
Na de noodopvang #2
Ruim een week nadat 'onze' mannen de noodopvang in Bethel hadden verlaten bezocht Betsy Schouten hen. "Nadat ze Den Haag verlieten zijn ze in één week tijd via het aanmeldcentrum in Ter Apel, een tweede opvangkamp nabij Marnewaard en een hotel in het zuiden van Nederland, uiteindelijk in Budel beland. Ruim 50 dagen na hun aankomst in Nederland konden ze dan eindelijk geregistreerd worden en hun asielaanvraag indienen."
Lees verder
Na de noodopvang #1
Met het verhaal van Klaas Bruins, projectleider buurt-en-kerkhuis Bethel. Na het warme afscheid voor onze gasten en vrijwilligers gingen de mannen terug naar Ter Apel. "In Ter Apel werden ze gedwongen om meteen hun telefoon in te leveren (waarschijnlijk om te voorkomen, dat zij beelden zouden verspreiden). Ze moesten in de hal op de grond slapen, met enkel een deken over zich heen."
Lees verder